IV.055

To była wspaniała wizyta. Karolina zaprosiła mnie do swojego pięknego, bardzo artystycznego mieszkania z wyjątkowo gościnnymi, przyjaznymi kotami. Byłam naprawdę zaskoczona ich otwartością. Już w pierwszych minutach odwiedzin mogłam Bilbo nosić na rękach.

Kotów było nawet więcej, bo do Bilbo i Bonifacego dołączył rudy Rocco, kot znajomych, przebywający pod opieką Karoliny i jej rodziny przez cztery tygodnie. Rudzielec również przyjaźnie nastawiony, zupełnie jakby mieszkał tu od zawsze. Wcale się nie dziwię, ja też poczułam się u nich bardzo dobrze.

Karolina, która robi piękne rzeczy i maluje, między innymi wspaniałą kocią biżuterię, przywitała mnie w kolczykach z portretami swoich kocurów. Widać było, że koty są bardzo kochane i dają swoim ludziom wiele radości.Tradycyjnie poprosiłam Karolinę, by opisała historię swych podopiecznych.
NK

Pod koniec 2012 roku znajoma znalazła w opuszczonej stodole trzy, ledwo widzące na oczy, około 6-tygodniowe kociaki, czwarty leżał nieżywy, matki brak. Znajoma wykarmiła maluchy pipetką z mlekiem i zaczęła szukać im domu. Dla koteczki znalazła dom szybko, pozostali jeszcze dwaj bracia. Nie bacząc na nic (jak na przykład na alergię mojego męża na koty) zdecydowaliśmy się na opiekę nad najsłabszym z miotu. Ledwo się ruszał, nawet futerko miał gorsze od rodzeństwa... Znajoma namówiła nas, żeby wziąć również jego brata, bo ten silniejszy i bardziej „ogarnięty” pokaże małemu, co i jak ze światem, nauczy go jeść etc. Miał więc u nas być tylko na chwilę, w ramach socjalizacji słabszego braciszka. Potem miał znaleźć inny dom, nawet dawałam ogłoszenie, ale jakoś nikt go nie chciał…

Bracia są kompletnie różni, co zdarza się w rodzeństwie, więc bardzo ciekawe jest obserwowanie ich zachowań. Bonifacy jest bardziej od brata emocjonalny - mocniej się boi, ale też bardziej lgnie do człowieka. Jest też bardzo gadatliwy - przeprowadzam z nim długie dialogi. Nie do końca wiem na jaki temat, ale potrafimy kilka minut wymieniać refleksje. Myślicie, że Bonifacy to ten co był najsłabszy? No więc nie.

Bilbo, który prawdopodobnie nie przeżyłby w naturze, to zbój i ancymon. Ma więcej „kota w kocie” niż brat - częściej chodzi własnymi ścieżkami. Jest też bardziej odważny, ryzykancki. Odkurzacz i suszarkę zbywa lekkim opuszczeniem powiek (Bonifacy zwiewa, gdzie pieprz rośnie). Bracia są prawdopodobnie z innych ojców - nie tylko charaktery się różnią, ale i budowa ciała, futro. Bonifacy delikatny i długaśny niczym zając, z cienkim futerkiem, Bilbo krępy z krótszymi nogami i grubym miękkim włosem.  Jak to w rodzeństwie - biją się, żeby za chwilę myć sobie wzajemnie uszy i spać przytuleni. Mąż ciągle powtarza: jak mogliśmy żyć bez kotów? No właśnie - jak? To tak jakby na miejsce trafił brakujący kawałek puzzla… 

Karolina Bojakowska-Radwan