VI.012

tu mnie widzisz...

a tu mnie nie widzisz...

tu widzisz mnie podwójnie!

co masz? co masz?

łeeee... papierek

wow! papierek!

pokaż! daj!

yyyy...

zabierz!

już idź sobie z tym aparatem!

Cesarzowa Wszechświata, Księżniczka Bunia

Coś narzekałyśmy na kłaczki, które tak kochają czarną odzież. Tak dowiedziałam się, że Iwona mieszka z kotką, perską damą, Księżniczką i Cesarzową Wszechświata, Bunią. Musiałam się wprosić. Nie tylko ze względu na tak wysoką pozycję Buni, jej urodę i wdzięk, czy chęć oddania pokłonów. Zaciekawiła mnie jej historia. 

"Inni" w naszym życiu (tu zarówno ludzie, jak i zwierzęta) pełnią w naszym życiu różne funkcje. Czasami są znakiem nowego, czasami znakiem dobrego, czasami przypominają nam o kimś lub o czymś. Bunia jest właśnie taką znaczącą towarzyszką. Jest ostatnim mostem łączącym Iwonę z dawnym życiem. Mama Iwony zdecydowała, że w domu zamieszka kotka — perska kotka. Zdaniem Iwony to nie był dobry pomysł — wszelkie stereotypy dotyczące tej rasy nie miały jednak znaczenia. Decyzja została podjęta, a później pojawiła się Bunia, która mając pod ogonem stereotypy, zawojowała serce Iwony. Niestety mama Iwony zmarła, została jednak kotka, która kocha Iwonę na zabój. 

Bunia ma siedemnaście lat. Za rok dostanie dowód i będzie mogła chlapnąć sobie coś więcej niż śmietankę. Póki co z gracją pozuje do zdjęć, biega jak szalona za papierkiem (chociaż udaje, że wcale nie jest nim zainteresowana i przyszła tylko wyłudzić jakiś smakołyk), nie robi sobie nic z zakazu wstępu na stół (a któryś kot robi?), jest przyjazna, ale do obcych podchodzi z rezerwą (to tak podobno na wypadek, gdyby okazali się hałaśliwi lub chcieli ją pomęczyć). Jest biało-ruda, powabna i potrafi robić groźne miny. Przez część czasu udaje znudzoną, ale najdrobniejszy szeleścik sprawia, że zaraz odzyskuje zainteresowanie towarzystwem. 

Iwonę z Bunią łączy piękna relacja godna pozazdroszczenia. Dlatego warto darować dobie gorzkie żale dotyczące kocich kłaczków na czarnej odzieży i... przygarnąć puchatą kulkę.