V.019

Chochlik

Piękna

Jak wygląda przyspieszony kurs kociarstwa zaawansowanego? No może tak: znajdujesz sobie jakieś ogłoszenie „oddam kota”, chcesz tego kota i pani podrzuca ci do mieszkania „łagodną, kochaną koteczkę”, a koteczka okazuje się napędzana hormonami, strachem i złością? Ale przecież jest już twoją kochaną, Piękną koteczką. Właśnie tak wyglądały Asi kocie początki. Szalejącą po ścianach Piękną - kotką, której kubraczek posterylkowy zakładało konsylium weterynarzy i zaawansowanych kociarzy, a krew (oczywiście nie kocia) tryskała na ściany. Piękna – arystokratka, cudna, puchata, drobniutka trikolorka o złotych oczach. A w tych oczach opowieści – opowieści o złych ludziach bijących patykiem z piórkiem. Wędki są okropne. Zabrać wszystkie wędki z piórkami. Ale teraz Piękna jest już zupełnie spokojna, szczęśliwa i patrzy na swoją (i tylko swoją! Jaki Chochlik? Tu nie mieszka nikt taki!) Dużą z uwielbieniem i zawłaszczeniem. Bo to jej Duża - to z miłości przecież siusia jej do łóżka. Piękna czasem nawet pozwoli się pogłaskać i usiądzie na kolanach. Ma też swoją piłeczkę, nosi ją w pyszczku i pomiaukuje sobie. Jaki los kazał Asi spojrzeć na to właśnie ogłoszenie i odmienić świat Pięknej? Jakie szczęście Pięknej, że to właśnie Asia ją wypatrzyła i nigdy się nie poddała w pracy nad zranionym kocim serduszkiem.

A ten Chochlik, którego według Pięknej wcale nie ma? Chochlik jest i to jest go dużo. Chochlik trafił do Asi na dom tymczasowy jako kociątko. Przyszedł z siostrą, ale siostra nie przeżyła panleukopenii. Chochlik dał radę, a teraz jest bohaterskim kocim dawcą krwi. Uratował wiele, wiele kociąt. A ile kociąt odchował jako dobry wujcio! Wszyscy jego podopieczni znajdowali domki, a o niego jakoś nikt nie pytał. Aż w końcu znalazł się TEN dom. Asia przepłakała dwa dni przed adopcją, że jak to, Chochlika jej zabiorą, ale była zdeterminowana. Chochlik miał jechać do domu. No cóż, a czy ktoś to uzgadniał z Chochlikiem? Nie! Wobec tego Chochlik, dotychczasowy wielbiciel nowych znajomości, tym razem schował się na szafie, a zainteresowanym pokazał tylko swój, jakże urodziwy, tyłeczek. Do tego domu – bardzo dobrego, trafił jego koci podopieczny. Chochlik został. Czasem kłócą się z Asią o jego status: Chochlik uważa się za władcę domu, Asia usiłuje mu wmówić, że oficjalnie jest tylko tymczasem. Ale wszyscy wiemy, kto tu ma  rację.

To szczęśliwa kocia rodzinka. Ale jak każda rodzina czasem musi stawić czoła trudnościom. Asię udało mi się dorwać tuż przed jej kilkumiesięcznym wyjazdem. Co prawda nie wyjechała daleko, bo tylko nad morze, ale jednak to rozłąka! Z kotami na zmianę będą mieszkać mama i siostra Asi i na pewno dobrze się nimi zajmą. Jednak zawsze niepokój pozostaje: czy Chochlik bardziej się nie wyliże? Czy mama i siostra w porę zauważą, kiedy praca nerek Pięknej się pogorszy? Całe szczęście znad morza można w miarę szybko wrócić. Podobno pierwszy tydzień przeszedł gładko, tylko Asi tęskno za futerkami.